Σάββατο 24 Απριλίου 2010



Πάμπος Κουζάλης "Γήρας"

Όσο πάει μικραίνει
Φέτος κλείνει τα ογδόντα

Μην της λες νανουρίσματα
και σου κοιμηθεί
Υποκοριστικά πρωί απόγευμα
και να ντύνεται ζεστά χαμόγελα

Όσο πάει μικραίνει
Μέχρι να πεις ενενήντα
θα χωράει στην παλάμη σου
Μια ολόσωμη
κατ' ενώπιον
ορθή
απουσία
Κι άντε να βρεις κορνίζα
να αγκαλιάσει μια θάλασσα μνήμη

2 σχόλια:

  1. μήπως τρυφερή ηλικία δεν είναι μόνο τα πρώτα χρόνια της ζωής μας αλλά και τα τελευταία;;; Πόση τρυφερότητα έχει αυτό το ποίημα, πόση γλύκα... μια ζεστή αγκαλιά... Σας ευχαριστούμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή